Հայկական և լիբանանեան մշակոյթի ամենանշանակալի նմանութիւններեն մէկը իրենց ընդհանուր լեզուական արմատներն են: Երկու մշակոյթներն ալ ունին սեմական և հնդեւրոպական ծագում, ինչը կարելի է տեսնել իրենց լեզուների մէջ: Թէև հայերէնը և արաբերէնը տարբեր լեզուներ են, սակայն ունին որոշ ընդհանուր բառեր և քերականական կառուցուածքներ․․․
Օրինակ՝
Ազաբ-չամուսնացած, ամուրի /عَزَب/
Ալամ-ամբողջ /عَالَم/
Աշուղ-գուսան /عَاشِق/
Բազազ – կտորեղենի վաճառական /بَزَّاز /
Դավի-վեճ, դատ /دعاوي/
Դունյա-աշխարհ /دُنْيَا/
Եթիմ-որբ /يَتِيم/
Եսիր-գերի /أَسِير/
Զալում-ճարպիկ, խիստ /ظَالِم/
Զուլում-աղետ /ظَلَمَ/
Իշտահ-ախորժակ /اشتهاء/
Ամբողջական աշխատանքը՝ Ավագ դպրոցի լիբանանահայ սովորող Մարիա Տիշաքճեանի բլոգում․
«Բարբառներ» ակումբ 